بازجستن ضراب‌خانه‌های ساسانیان در فارس

استان پارس، در جنوب ایران، به لحاظ نقش خاستگاهی، مرکزیت دینی، سیاسی و موقعیت اقتصادی و تجاری، مهم‌ترین ایالت شاهنشاهی ساسانیان (226 - 651 م) محسوب می‌شد. تولیدات انبوه این ایالت، همچون پارچه‌های کتانی و ابریشمی یا فرش و مروارید که تا چین و سایر نواحی دوردست نیز صادر می‌شد و موقعیت جغرافیایی آن، در پس کرانۀ خلیج فارس، آن‌جا را به مکان مهمی برای حمل و نقل و تجارت زمینی و دریایی تبدیل کرده بود. رونق تجارت با سایر سرزمین‌ها موجب افزایش میزان ضرب سکه در آن ایالت شده بود و بسیاری تعداد سکه‌های مکشوفه در این ایالت حکایت از کثرت ضراب‌خانه‌هایی دارد که در این منطقه قرار داشته‌اند. در این پژوهش ضراب‌خانه‌های منطقة پارس در دورة ساسانیان بر اساس سکه‌های نبشته‌دار ساسانی بررسی شده‌اند و بر پایة شواهد موجود پیشنهادشده علامت اختصاری WLC، که به گفتة اکثریت سکه‌شناسان تاکنون ناشناس باقی مانده است، اشاره به شهر برازگان (برازجان) در جنوب ایالت پارس دارد.